25 KASIM’DA PANDEMİYE RAĞMEN NEDEN SOKAKTAYIZ?
Bu sene de geçmiş senelerde olduğu gibi pek çok kadın platformu 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Mücadele ve Uluslararası Dayanışma Günü’nü sokaklarda kutlamak için çağrı yaptı. Biz de bu çağrıların bir parçası olarak 25 Kasım Çarşamba sokakta olacağız.
Peki aylardır devam eden pandemi koşullarına ve henüz gündeme gelen sokağa çıkma kısıtlamalarına rağmen neden 25 Kasım’da sokakta olmak istiyoruz?
Cevabımız çok açık: Biz her gün öldürülüyoruz.
Hepimizin bir şekilde duyduğu, gördüğü veya bizzat tecrübe ettiği üzere pandemi koşulları kadınların hayatını pek çok açıdan zorlaştırdı. Kadınların maruz kaldığı şiddetin daimi şahidi olan evler, pandemi sürecinde eril şiddetin sürekli perçinlendiği yerler oldu. Bu süreçte şiddete uğrayan pek çok kadın evinde şiddet faili ile bir arada bulunmak zorunda kaldı. Fiziksel şiddete maruz kalmıyor olsa dahi birçok kadın psikolojik şiddetin ne olduğunu, ev içi şiddete neden ‘ev içi’ şiddet denildiğini bizzat yaşayarak maalesef tecrübe etti, ettik.
Kalabalıklar halinde toplanmanın, sokakta gruplar halinde bulunmanın hepimizin sağlığı için risk oluşturduğunun elbette ki farkındayız. Fakat unutulmasını istemediğimiz ve hatırlatmaktan geri durmayacağımız bir şey var: Kadınlar olarak bizim sağlığımız ve canımız başka hiçbir özel durum veya koşul gerektirmeksizin her gün tehlikede.
Bize yönelik şiddetin gerek toplumsal normlar, gerek hukuki pratikler, gerekse devlet mekanizmaları tarafından hasıraltı edilmeye çalışıldığını çok iyi biliyoruz. Suni olsun veya olmasın, hiçbir gündemin bize yönelik şiddetin gündem edilmesini ertelemesine, öldürülüyor oluşumuzu geri planda bırakmasına tahammülümüz yok. Gerekli tüm önlemleri alarak ve fiziksel mesafemizi koruyarak da birbirimizin yanında olabileceğimizi, dayanışma ruhunu besleyebileceğimizi biliyoruz.
Bu mücadelede en çok birbirimize ihtiyacımız olduğunu hatırlatarak, 25 Kasım saat 19.30′da kadınları dayanışmayı sürdürmeye Kadıköy’e davet ediyoruz!
Koşullar neyi getirirse getirsin mücadelemizde esas olan bir şekilde birbirimize, hikayelerimize “dokunabiliyor” oluşumuzdur, unutmuyoruz!
