Neyse…

“Ne kaza ne kader” demiştik. Çok geçmedi, mukadderat tecelli etti yine. Gaziantep’te Güneydoğu Galvaniz Fabrikası’nda kazan patlaması sonucunda ikisi Suriyeli sekiz işçi kardeşimiz öldü. Çoluğunun çocuğunu rızkının peşinde olan, yoksulluktan, savaştan kaçmış, hayatta kalmaya çalışan insanlardı. Tahliye borularında biriken basınca rağmen çalışmaya devam ettiler. Patlamanın şiddetiyle dört bir yana savruldular. Stalin “Bir kişi ölürse trajedi, bin kişi ölürse istatistik olur” diyordu. Başbakan Erdoğan’ın beş insanın ölümü ile sekiz insanın ölümü arasında gördüğü fark da tam bu söze karşılık geliyor.

Basit bir jest, umursamaz bir mimik, “neyse”. Muktedirler için kıymeti olmayabilir, ama bizim için var. Rızkının peşinde, emeğiyle geçinen insanlara değer veriyoruz. Haklarını istiyoruz. Adilce yaşamalarını, kazanmalarını talep ediyoruz. Verdikleri canın hesabının da peşinde olacağız. Katillerinden hesap soracağız.

Allah’tan ölenlere rahmet, kalanlarına sabır diliyoruz. Başımız sağolsun.